การdrift(ดริฟท์)
หมายถึง ความต่างของมุมการไถลระหว่างยางหน้าและหลังของรถ
เมื่อล้อหลังลื่นไถลด้วยมุมที่มากกว่าล้อหน้า นั่นคือรถกำลังดริฟท์อยู่
หรือคือการโอเวอร์สเตียร์ ด้านท้ายของรถจะกวาดออกตลอดโค้ง
คนขับจะใช้ประโยชน์จากยางหน้าและหลัง เพื่อควบคุมรถให้ไปในทิศทางที่ต้องการ
ยิ่งเดินคันเร่งก็จะยิ่งเพิ่มมุมการไถลของล้อหลังทำให้ท้ายยิ่งกวาดจนแทบจะหมุนเลยทีเดียว
ประเด็นก็คือเพื่อให้คนขับสามารถใช้พวงมาลัยและคันเร่งในการทำให้มุมของรถและทิศทางที่รถกำลังมุ่งไปสมดุลกัน
การดริฟท์
การดริฟท์คือสไตล์การขับที่ต้องทำโอเวอร์สเตียร์เข้าหาโค้ง
และผ่านโค้งนั้นไป
โดยปกตินั้นจะสามารถทำได้ด้วยรถที่เป็นระบบขับเคลื่อนด้วยล้อหลัง
เพราะลักษณะการถ่ายกำลังและการถ่ายเทน้ำหนักของมัน เหมาะสมสุด ๆ
สำหรับการนี้โดยเฉพาะ การดริฟท์อาจจะใช้เพื่อความสนุก
ซึ่งมีจุดประสงค์ที่ว่าผสมผสานระหว่างความสนุกกับการเสริมทักษะในการควบคุมรถ
หรือใช้ในการแข่งก็ได้ การแข่งดริฟท์
เป็นการแข่งที่ดูจากสไตล์มากกว่าความเร็วที่วิ่งได้ต่อรอบ หรือ
ตำแหน่งตอนเข้าเส้นชัย เกณฑ์การตัดสินหลัก ๆ จะขึ้นอยู่กับ 4
ปัจจัยได้แก่ 1. มุมการเข้าโค้ง 2. ไลน์
3. ความเร็ว 4. ลูกเล่นหรือสไตล์
การดริฟท์ไม่ใช่วิธีที่ทำให้ไปได้เร็วที่สุดในสนามแข่ง
แต่การดริฟท์จะมีประโยชน์มากอย่างเช่นในการแข่งแรลลี่ แต่ในการแข่งเซอร์กิตนั้น
การดริฟท์จะทำให้รถไปได้ช้ากว่าการใช้เทคนิคธรรมดา
ประวัติ
การดริฟท์มีต้นกำเนิดมาจากพวกนักแข่งตามถนนบนภูเขาแถบชนบทของประเทศญี่ปุ่น
เป็นการแข่งบนถนนบนภูเขา (เรียกว่า โทเกะ)
จนในที่สุดก็พัฒนามาเป็นรายการแข่งที่ต้องใช้ทุน และการโฆษณาต่าง ๆ
ซึ่งได้รับการสนับสนุนและอนุมัติโดยองกรณ์ และจัดแข่งตามสนามแข่งเอกชนต่าง ๆ
การดริฟท์ในสหรัฐอเมริกาเริ่มขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1996
ซึ่งเป็นรายการแข่งที่จัด ณ สนามแข่ง Willow Springs, California จัดขึ้นโดย
นิตรยสาร Option แต่มันก็ไม่ได้รับความนิยมจนกระทั่งเมื่อปี
ค.ศ. 2002
นักดริฟท์ชาวญี่ปุ่นก็ยังคงถือว่าเป็นผู้นำในด้านเทคนิค และการปรับปรุงรถ
แต่พวกอเมริกันเองก็พัฒนาตัวเองและตามขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ตามข่าวลือนั้น Keiichi Tsuchiya เมื่อตอนแข่งรถอยู่
และอยู่ในอันดับรั้งท้าย เขาตัดสินใจที่จะเหวี่ยงรถผ่านโค้ง
ทำให้เหล่าฝูงชนรู้สึกตกตะลึงและรู้สึกประหลาดใจไปตาม ๆ กัน ภายหลัง Tsuchiya
เรียกมันว่า “การดริฟท์” ในขณะที่นี่อาจไม่ใช่ต้นกำเนิดของมัน
แต่มันก็เป็นที่มาของชื่อและการแสดงให้คนอื่นเห็นเป็นครั้งแรก ในปี ค.ศ. 1977
Keiichi เริ่มต้นอาชีพการแข่งของเค้าด้วยการขับรถหลายคัน
ในการแข่งระดับมือสมัครเล่นรายการต่าง ๆ
การแข่งในรถที่ไม่ค่อยมีกำลังแบบนี้ค่อนข้างยาก
แต่ก็ทำให้ได้ประสบการณ์การเรียนรู้ที่ดี ต่อมา Keiichi ก็มีโอกาสได้ขับรถ
Toyota AE86 Sprinter Trueno ซึ่งมีสปอนเซอร์หลักคือ ADVAN ในหลาย
ๆ การแข่ง ในขณะที่เข้าโค้งขาลง เขาจะดริฟท์รถของเค้า
และทำให้ได้ความเร็วขณะเข้าโค้งมากกว่าคู่แข่งคนอื่น ๆ ของเค้า เทคนิคนี้
ทำให้เค้าได้รับการขนานนามว่าเป็น Drift King ไม่ใช่เพราะอย่างที่หลายคนเข้าใจว่าเค้าเป็นคนแรกที่ดริฟท์
หลาย ๆ
เทคนิคซึ่งใช้กันในปัจจุบันในการดริฟท์นั้นถูกพัฒนาขึ้นโดยเหล่านักแข่งแรลลี่บนทางวิบาก
ทางฝุ่น หรือแม้แต่บนหิมะ บนพื้นผิวถนนเช่นนั้น
วิธีที่จะเข้าโค้งได้เร็วที่สุดก็คือการสไลด์
ณ ปัจจุบัน
ในปัจจุบันนี้
การดริฟท์ได้มีวิวัฒนาการจนกลายเป็นกีฬา
ซึ่งนักขับต้องแข่งกันในรถที่มีระบบขับเคลื่อนล้อหลัง
เพื่อสไลด์ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในการแข่งระดับสูง โดยเฉพาะการแข่ง D1
Grand Prix ในประเทศญี่ปุ่น ในสหราชอาณาจักร
และในสหรัฐอเมริกา นักขับสามารถที่จะทำให้รถของเค้าสไลด์อยู่ได้นาน
และสไลด์ผ่านโค้งหลาย ๆ โค้งติด ๆ กันได้
การแข่งดริฟท์นั้นไม่ได้ตัดสินจากการที่ดูว่าใช้เวลาเท่าไหร่ในการวิ่งวนครบรอบสนาม
แต่ดูจากการเข้าไลน์ มุม ความเร็ว และปัจจัยในการแสดง ไลน์
เกี่ยวกับการเข้าให้ถูกไลน์ ซึ่งโดยปกติจะถูกกำหนดและบอกไว้ก่อนโดยกรรมการ มุม
คือมุมของรถในตอนดริฟท์ ยิ่งมากยิ่งดี ความเร็ว คือความเร็วตอนเข้าโค้ง
ตอนผ่านโค้ง และตอนออกจากโค้งไปแล้ว ยิ่งเร็วยิ่งดี
ปัจจัยการแสดงนั้นขึ้นอยู่กับหลาย ๆ อย่าง เช่น จำนวนของควันยาง
รถเฉียดกำแพงมากขนาดไหน มันขึ้นอยู่กับว่าทุกอย่างดู “เจ๋ง”
ขนาดไหน
ในรอบสุดท้ายของการแข่งมักจะเป็นการแข่งของรถดริฟท์สองคันซึ่งเรียกเล่น ๆ กันว่า “tsuiso”
(การวิ่งไล่กัน) ในภาษาญี่ปุ่น
ซึ่งคือการที่รถคันนึงไล่รถอีกคันนึงในสนาม เพื่อพยายามที่จะไล่ให้ทัน
หรือแม้แต่แซงรถคันข้างหน้า ในรอบ tsuiso นี้ มันไม่เกี่ยวกับไลน์ในการดริฟท์
แต่ขึ้นอยู่กับว่านักดริฟท์คนไหนดริฟท์ได้น่าตื่นตาตื่นใจมากกว่ากัน โดยปกติแล้ว
รถคันที่นำ จะทำมุมการดริฟท์แบบสุด ๆ
แต่ก็ยังหัวชิดโค้งอยู่เพื่อบังกันไม่ให้โดนแซง
รถคันที่ตามโดยปกติจะดริฟท์ด้วยมุมที่น้อย ๆ แต่จะใกล้กับคันหน้ามาก ๆ รถไม่จำเป็นต้องตามให้ทัน
และในความเป็นจริงแล้วในบางกรณี
รถที่ถูกทิ้งในทางตรงหากดริฟท์สวยก็จะชนะในรอบนั้นไปเลย การหมุน
การอันเดอร์สเตียร์ หรือการชนกันนั้นจะส่งผลให้ตกรอบนั้นไปเลย
รถ
รถขับเคลื่อนล้อหลังคันไหนก็ดริฟท์ได้
(แต่จะดีกว่าหากมี limited-slip differential) และรถขับเคลื่อสี่ล้อบางคันก็ดริฟท์ได้
โดยส่วนมากแล้ว จะดริฟท์ด้วยมุมที่น้อยกว่า แต่จะเข้าเร็วกว่า
รถที่ใช้แข่งที่ได้รับความนิยมในสหรัฐอเมริกาได้แก่ Nissan 240SX (เป็นเวอร์ชั่นที่ใช้เรียกในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา
ซึ่งในประเทศญี่ปุ่นก็คือ Nissan Silvia นั่นเอง), Nissan 350Z, Toyota
Corolla GT-S, Mazda RX-7 และ Honda S2000
เมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกที่ชอบรถผลิตภายในประเทศ (สหรัฐอเมริกา) ก็มาลงแข่งด้วยรถอย่าง
Ford Mustang, Pontiac GTO และ Dodge Viper ในประเทศญี่ปุ่นนั้น
รถดริฟท์ระดับท๊อปได้แก่พวก S13, S14 และ S15, Toyota AE86 Sprinter
Trueno และ Corolla Levin, Nissan Skyline (ตัวขับเคลื่อนล้อหลังอย่าง
ER34 ซึ่งเป็นรถ 4
ประตูและในรุ่นก่อนหน้านี้อย่าง HCR32), Mazda RX-7
ทั้งตัว FC และ FD, Toyota Altezza, Toyota Aristo,
Nissan Z33 Fairlady Z, Nissan Cefiro, Nissan Laurel, Toyota Soarer และเหล่ารถที่กล่าวมาข้างต้นทั้งหมด
และก็ยังมีข้อถกเถียงกันอยู่ในเรื่องที่ว่ารถขับเคลื่อนล้อหน้าดริฟท์ได้หรือไม่
โดยนิยามทางเทคนิคแล้ว (ล้อหลังลื่นไถลในมุมที่มากกว่าล้อหน้า) มันดริฟท์ได้
แต่อย่างไรก็ตาม หลายคนเห็นว่า รถขับเคลื่อนล้อหน้า เป็นตัวเลือกที่ไม่ดีสำหรับการดริฟท์
เพราะการที่ต้องใช้เบรกมือบ่อย
(ซึ่งจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับการจะดริฟท์รถขับเคลื่อนล้อหน้า)
ซึ่งทำให้มันวิ่งช้าลงและยากต่อการควบคุม
รวมถึงเพราะการที่มันล้อหน้าเพื่อทั้งการเลี้ยวและขับเคลื่อน
การที่รถหลุดจากการควบคุมหลังจากการสไลด์เพียงครั้งเดียว
ในขณะที่รถขับเคลื่อนล้อหลังสามารถที่จะดริฟท์ผ่านโค้งที่ต่อเนื่องได้
หากมองกันในมุมนี้ และนี่คือนิยามของการดริฟท์แล้วล่ะก็
รถขับเคลื่อนล้อหน้าไม่สามารถที่จะดริฟท์ได้ ได้แค่การทำพาวเวอร์สไลด์
แต่อย่างไรก็ตาม นักดริฟท์บางคน เช่น Kyle Arai หรือ
Keisuke Hatakeyama ใช้รถ Civic EF ในการดริฟท์
และก็ประสบความสำเร็จในการทำเช่นนั้นด้วย
บางครั้งก็สามารถเอาชนะคู่แข่งที่เป็นรถขับเคลื่อนล้อหลังด้วย
รถขับเคลื่อน 4
ล้อ เช่น Subaru Impreza WRX STi และ Mitsubishi Lancer
Evolution นั้น ดริฟท์ด้วยมุมที่ต่างออกไป
และโดยปกติจะทำโดยการ power-over เพราะการที่ล้อหน้าของมันเป็นล้อขับเคลื่อนด้วยในรถขับเคลื่อน
4 ล้อ จึงเป็นที่สังเกตได้ง่ายว่า มันจะใช้การ counter
steer น้อย การแข่ง D1
และ การแข่งระดับมืออาชีพรายการอื่น ๆ ไม่อนุญาตให้รถขับเคลื่อน 4
ล้อลงแข่ง แต่อย่างไรก็ตาม รถอย่าง Impreza และ
Lancer ก็ถูกแปลงให้เป็นรถขับเคลื่อนล้อหลังและก็สามารถลงแข่งในรายการที่ห้ามรถขับเคลื่อน
4 ล้อลงแข่งได้
การกีฬา
ของแต่งหลายชิ้นจากหลายสำนักแต่งที่มีขายนั้น
ก็มีประเภทที่ว่าได้รับการออกแบบมาสำหรับการโมดิฟายรถดริฟท์โดยเฉพาะเช่นกัน
นักแข่งเกือบจะทั้งหมด อาศัยของแต่งเหล่านี้เพื่อปรับปรุงระบบช่วงล่าง
ระบบขับเคลื่อน แชสซี และตัวถังรถของพวกเค้า
รายการแข่งดริฟท์ที่สำคัญมากที่สุดในโลกได้แก่รายการ
Autobacs D1 Grand Prix ซึ่งมีต้นกำเนิดในประเทศญี่ปุ่น ณ สนามแข่ง Ebisu
เมื่อขยายครอบคลุมทั่วประเทศญี่ปุ่นแล้ว D1 Grand Prix ณ
ตอนนี้ก็มีการจัดแข่งแมทช์แข่งระหว่าง ญี่ปุ่น ปะทะ สหรัฐอเมริกาขึ้นด้วยที่สนาม Irwindale
Speedway ใน California และอีกรายการที่สนาม
Silverstone Circuit และวางแผนที่จะบุกตลาดในส่วนอื่น ๆ
ของทวีปเอเชียด้วย นิตรยสาร Option ร่วมกับแผนกวิดีโอ V-Option ได้ตัดสินใจสร้างการแข่ง
D1 Grand Prix ขึ้นมาเพื่อตอบสนองความคลั่งไคล้ในการดริฟท์ที่กำลังขยายตัว
นำโดยประธาน CEO Daijiro Inada พวกเขาพยายามกันสุดความสามารถเพื่อขึ้นสู่จุดสูงสุด
ในปี ค.ศ. 2006 ทาง D1 จะนำการแข่งเข้าสู่สหราชอาณาจักร
ด้วยการให้โอกาสนำนักแข่ง 5 อันดับแรก
มาแข่งทั้งในสหราชอาณาจักรและในญี่ปุ่น
เทคนิคการดริฟท์
มันมีหลายวิธีเพื่อที่จะดริฟท์ ซึ่งได้แก่
(หมายเหตุ : ควรปิดระบบ ABS และ TCS ก่อน
เพราะระบบเหล่านี้ถูกสร้างมาเพื่อกันไม่ให้รถเกิดการสไลด์)
-Braking Drift- การดริฟท์ชนิดนี้ทำได้โดยการ
เหยียบเบรกอย่างต่อเนื่องจนเข้าสู่โค้ง
เพื่อที่ว่าจะได้ทำให้รถนั้นสามารถถ่ายน้ำหนักและทำให้ล้อหลังสูญเสียแรงยึดเกาะ
จากนั้นก็ควบคุมการดริฟท์ด้วยพวงมาลัยและคันเร่ง
การปรับอัตราการจับของเบรกก็ช่วยในการดริฟท์ได้
ซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับสไตล์การขับของแต่ล่ะคน โดยปกติแล้ว
หากอัตราการจับของเบรกค่อนไปทางล้อหลังจะช่วยให้เกิดการดริฟท์ได้ดีกว่า
-Power Over Drift- การดริฟท์ชนิดนี้ทำได้โดยการ
เข้าโค้งทั้ง ๆ ที่เหยียบคันเร่งเต็มที่ก่อให้เกิดการโอเวอร์สเตียร์เมื่อถึงโค้ง
มันเป็นวิธีดริฟท์โดยทั่วไปสำหรับพวกรถขับเคลื่อน 4
ล้อ (ได้ผลดีกว่ารถขับเคลื่อนล้อหลัง) Keiichi Tsuchiya เคยบอกว่าเค้าก็เคยใช้เทคนิคนี้เมื่อตอนที่เค้ายังหนุ่ม
และกลัวที่จะดริฟท์เมื่อถึงโค้ง แต่อย่างไรก็ตาม
เทคนิคนี้จะก่อให้เกิดอาการล้อฟรีทิ้งมากกว่าการดริฟท์หากเข้าด้วยมุมที่ผิด
-Inertia (Feint) Drift- เทคนิคนี้สามารถทำได้โดยการโยกรถไปในทิศทางตรงกันข้ามกับโค้งและหลังจากนั้นก็อาศัยแรงเฉื่อยของรถ
เพื่อเหวี่ยงรถกลับมาในทิศทางของโค้ง จากการที่เราหักหัวออกนอกโค้ง
และหักกลับมาอย่างเร็ว คุณก็จะได้มุมที่ดีกว่า ในบางครั้ง
การเบรกระหว่างที่เหวี่ยงรถไปในทิศทางตรงกันข้ามกับโค้งนั้นก็ช่วยในเรื่องของการถ่ายเทน้ำหนักเช่นกัน
และจะทำให้เข้าโค้งได้ดีกว่าเดิมอีก นักดริฟท์มืออาชีพหลายคนกล่าวไว้ว่า
นี่เป็นหนึ่งในเทคนิคทำได้ยากที่สุด เนื่องจากมีโอกาสหมุนสูง
-Handbrake/ebrake Drift- เทคนิคนี้ค่อนข้างจะง่าย
ดึงเบรกมือเพื่อให้ด้านหลังสูญเสียแรงยึดเกาะและควบคุมการดริฟท์ด้วยพวงมาลัยและการเดินคันเร่ง
มีบางคนถกเถียงกันในเรื่องนี้ว่าการใช้เบรกมือนั้น ก่อให้เกิดการดริฟท์
หรือเป็นเพียงแค่พาวเวอร์สไลด์ แต่ในท้ายที่สุดแล้ว
การใช้เบรกมือก็ไม่ต่างจากเทคนิคอื่น ๆ เพื่อดริฟท์
โดยทั่วไปแล้วนี่เป็นเทคนิคหลักสำหรับการดริฟท์รถขับเคลื่อนล้อหน้า
นี่เป็นเทคนิคแรกที่มือใหม่จะใช้หากรถของเค้าไม่มีแรงกำลังมากพอที่จะทำให้รถสูญเสียแรงยึดเกาะด้วยเทคนิคอื่น
ๆ และเทคนิคนี้ก็ใช้กันอย่างมากในการแข่งดริฟท์เพื่อดริฟท์ในโค้งกว้าง
-Dirt Drop Drift- เทคนิคนี้ทำได้โดยการให้ล้อหลังของรถตกลงไปข้างทางที่เป็นดินเพื่อรักษาหรือเพื่อให้ได้มุมการดริฟท์โดยไม่สูญเสียกำลังหรือความเร็ว
และเพื่อที่จะเตรียมสำหรับโค้งต่อไป
เทคนิคนี้ใช้ได้เฉพาะกับถนนที่ไม่มีแผงกั้นและมีดินหรือฝุ่นหรืออะไรอย่างอื่นที่ทำให้สามารถสูญเสียแรงยึดเกาะได้
นี่เป็นเทคนิคที่ใช้กันโดยทั่วไปในการแข่งแรลลี่ WRC
-Clutch Kick- เทคนิคนี้ทำได้โดยการเบิ้ลคลัทช์
(การเหยียบและปล่อย ปกตจะกระทำมากกว่า 1
ครั้งในการดริฟท์เพื่อการแต่งโค้งด้วยความรวดเร็ว)
เพื่อให้แรงขับเคลื่อนเกิดการสะดุด ทำให้รถเสียสมดุล
มันทำให้ล้อหลังเกิดอาการลื่นไถลและทำให้คนขับสามารถก่ออาการโอเวอร์สเตียร์ได้
-Choku Dori- นี่เป็นเทคนิคขั้นสูงซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้หนี่งในเทคนิคที่กล่าวมาข้างต้นเพื่อเริ่มการดริฟท์
จากนั้นก็ใช้เบรกมือเพื่อการยืดการดริฟท์ในโค้ง
-Changing Side Swing- เทคนิคนี้ใช้กันอย่างแพร่หลายในการแข่ง
D1 ในญี่ปุ่น และมีความคล้ายคลึงกับ Inertia
(Feint) Drift เป็นอย่างมาก
ส่วนมากมันจะถูกใช้ในตอนที่จะดริฟท์โค้งแรก ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นโค้ง Double
Apex และอยู่ต่อจากทางตรงยาว
หากทางตรงยาวที่อยู่ก่อนโค้ง Double Apex นั้นมีลักษณะเป็นทางลง
นักขับจะขับชิดขอบสนามด้านในโค้ง จากนั้น ด้วยการกะจังหวะที่ถูกต้อง
นักขับจะเหวี่ยงหักรถไปอีกด้านนึงทันที การทำแบบนี้ ทำให้โมเมนตัมของรถเปลี่ยนไป
ทำให้ล้อหลังสูญเสียแรงยึดเกาะ ตอนนี้รถอยู่ในช่วงดริฟท์แล้ว
หลังจากนั้นก็ดริฟท์อย่างต่อเนื่องไปจนผ่านโค้ง
-Manji Drift- เทคนิคนี้ใช้ตอนดริฟท์บนทางตรง
ผู้ขับจะเหวี่ยงรถสลับข้างไปมาระหว่างดริฟท์ ซึ่งดูน่าทึ่งมาก
มันสามารถใช้เป็นเทคนิคนำก่อนจะใช้เทคนิคต่อ ๆ ไปในข้างต้นก็ได้
-Dynamic Drift- เทคนิคนี้จะคล้าย ๆ กับ Choku
Dori มันใช้รูปแบบของเทคนิคด้านบนทั้งหมด
และไม่จำกัดเพียงแค่ 1 เทคนิค
นำมารวมกันเพื่อให้ได้การดริฟท์ที่วางเอาไว้
ข้อเท็จจริงน่ารู้
-สำหรับนักขับชาวญี่ปุ่นที่ต้องการเข้าถึง D1
พวกเขาจะต้องผ่านหนึ่งในรายการของ Option ให้ได้ซะก่อน “Ikaten” นี่คือที่ที่เหล่ามือสมัครเล่นจะมาพิสูจน์ฝีมือตัวเองเพื่อให้ได้เป็นส่วนหนึ่งของ
D1 หากพวกเขาได้รับการคัดเลือก พวกเขาจะได้รับ “D1
License” ซึ่งทำให้พวกเขามีโอกาสเข้าสู่รอบคัดเลือกของ D1
ประเทศอื่นที่ไม่ใช่ญี่ปุ่นค่อนข้างจะได้รับสิทธิพิเศษหน่อยตรงที่แค่ไปงาน “Driver’s
Search” เพื่อที่จะได้ D1 License
-Kumakubo เป็นเจ้าของสนาม Ebisu ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม
D1 มีต้นกำเนิดมาจากที่นั่น และก็เป็นอีกเหตุผลที่ว่าทำไม
Kumakubo ถึงขับได้ดีในรอบ Tsuiso
-คุณอาจเคยสังเกตเห็นคำว่า “Big X” บนฝากระโปรงรถของ
Kumakubo Big X คืองานโชว์กลางแจ้งที่รวมเอาการโชว์ดริฟท์
โมโตครอส และกีฬา Xtreme อื่น ๆ รวมไว้ด้วยกัน
โดยนำเอาระดับท๊อป ๆ ของแต่ละแขนงมารวมตัวกัน
-กลุ่มดริฟท์ของ Big X มีชื่อเรียกว่า
Drift Xtreme ซึ่งนักแข่งชั้นนำของ D1
จะถูกเชิญให้เข้าร่วมเมื่อเค้าเริ่มเป็นที่รู้จัก คุณจะเห็นสติ๊กเกอร์ Drift
Xtreme บนรถ D1 หลายคัน ยกตัวอย่างเช่น Nobushige
Kumakubo, Nomura Ken, Kazama Yasuyuki, Miki Ryuji, Kazuhiro Tanaka, และ
Yuki “Dirt” Izumida
-Taniguchi Nobuteru ขับรถมาสี่คันแล้วกับ HKS ในการแข่ง
D1 ก็มี RS1 Hyper Silvia S15 (ซึ่ง
Keiichi Tsuchiya เอาไปมิดมา อาจมีคนเคยเห็นคลิปนี้แล้ว) และ RS2
Hyper Silvia S15 อีกสองคัน (คันนึงจาก HKS Power Japan อีกคันจาก
HKS Europe) และคันสุดท้าย Genki RP Atltezza ซึ่งถูกออกแบบให้ไม่มีของแต่งต้นแบบหรือของแต่งตัวทดลองของ
HKS เลย เพื่อจุดประสงค์ที่ว่า นักดริฟท์ทั่วไป
สามารถแต่งตามแบบรถคันนี้ได้ (แต่ในขณะที่แปลบทความนี้
รู้สึกเค้าจะมีรถใหม่อีกคันแล้ว เป็น Toyota Aristo สีแดง)
-นักแข่ง D1
หลายคนดังมากทั้งในญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา และมักจะมีอีกอาชีพทำอยู่ในการแข่ง Super
GT หรือ Super Taikyu เช่น Manabu Orido และ
Taniguchi Nobuteru เป็นต้น และ Keiichi Tsuchiya เอง
ก็ทำงานเป็นผู้จัดการให้กับทีมในการแข่ง Super GT ด้วย
-สำหรับการแข่ง Super GT Manabu Orido ขับ
Advan Eclipse Supra ในคลาส GT500 Nobuteru Taniguchi ขับ
WEDSSPORT Celica ในคลาส GT300
ทั้งคู่อยู่ในทีมเดียวกันในการแข่ง Super Taikyu และขับ
Porsche GT3 สำหรับ Keiichi Tsuchiya นั้นเคยขับ
Arta NSX ในคลาส GT500
แต่ปัจจุบันเป็นผู้จัดการให้กับ Super Autobacs Garaiya ในคลาส
GT300
-นักขับของทีม RE Amemiya, Masao Suenaga
ได้ถูกเลือกโดยตัวของ Isami Amemiya เองเลยเพื่อให้มาขับ
FD สีฟ้าคันนั้น เค้ามี Kumakubo เป็นอาจารย์
เช่นเดียวกับพี่/น้อง ของเค้า Naoto Suenaga ซึ่งก็มี
D1 License เหมือนกัน
-หลายคนเคยถามว่าทำไมลายไวนิลหรือสติกเกอร์บนด้านข้างของรถนั้น
ติดแบบกลับด้านจากซ้ายไปขวา นี่ไม่เกี่ยวกับความมักง่ายของผู้ผลิตหรือกฎใด ๆ
มันเป็นเรื่องของสไตล์มากกว่า
-ถนนบนภูเขาบางเส้นเช่นบนภูเขา Haruna (ภูเขา
Akina นั่นแหละ) มีเส้นดักความเร็วขนาดใหญ่บนถนน
เนินเหล่านี้มีขึ้นเพื่อกันการแข่งกันบนภูเขา
โดยปกติมันจะอยู่ตรงช่วงก่อนเข้าและออกจากโค้ง เช่น ตรงโค้งแฮร์พินติดกัน 5
โค้งรวดบน Haruna ในระยะหลังนี้ การป้องกันต่าง ๆ
มีขึ้นเพื่อป้องกันการแข่งกันบนภูเขา
นี่รวมถึงการขยายรั้วกั้นด้วยเพื่อป้องกันไอ้พวกบ้าการ์ตูนบางคนกระโดดตัดโค้งบนเนินอิโรฮะตามแบบในการ์ตูนเรื่อง
Initial D ตอนทาคุมิแข่งกับ MR2
-ในประเทศออสเตรเลียเองนั้นการดริฟท์มีต้นกำเนิดมาจากทางแถบภูเขาทางใต้ของออสเตรเลีย
โดยการรับวัฒนธรรมมาจากญี่ปุ่นเมื่อยุคทศวรรษที่ 90 Adelaide ยังคงเป็นที่รู้จักกันในนาม
“the Home of Aussie drift”
เทคนิคการ Drift และหลักทักษะต่างๆ
การปรับตั้งรถเพื่อการดริฟท์ ขั้นต้น
1. ช็อคอัพฯ คู่หน้า แบบมีบอลจ๊อยท์
เพื่อปรับตั้งให้มุมล้อหน้าแบะออก หรือ แคมเบอร์เป็นลบ
เพิ่มเพิ่มความยึดเกาะของล้อคู่หน้าให้มากกว่าคู่หลังโดยเฉพาะในโค้ง
ซึ่งการปรับเช่นนี้จะช่วยให้การควบคุมรถผ่านโค้งไปง่ายขึ้น
ส่วนล้อหลังพยายามให้มุมแคมเบอร์เป็นกลางให้มากที่สุด
เพื่อที่จะทำให้ท้ายกวาดได้ง่ายขึ้น เนื่องจากการแบะของล้อที่มีน้อยกว่าล้อหน้า
2. ช็อคอัพฯควรมีลักษณะ แข็งและหนึบ
พวกแข็งแบบเด้งๆแบบช็อคอัพฯตัดแกนอัดน้ำมัน ตัดสปริง ใช้ไม่ได้ อันตราย
3. เฟืองท้าย แบบ ลิมิเต็ด สลิป ดิฟเฟอเรนเชียล
หรือ L.S.D. ( Limited Slip Differential) ภาษาชาวบ้านเรียก เต็ด
ขั้นต้นใช้เฟืองท้ายลิมิเต็ดฯ ที่ติดมากับโรงงานก็เพียงพอ เช่นของนิสสันสกายไลน์
หรือ ซิลเวีย สำหรับรถนิสสัน ส่วนโตโยต้า
ก็จะมีของติดรถอยู่แต่จะหายากกว่าของนิสสัน สำหรับ เฟืองท้ายลิมิเต็ดของแต่งนั้น
เหมาะสำหรับผู้ที่มีฝีมือขึ้นไปอีกระดับแล้ว
การดริฟท์โดยปราศจากเฟืองท้าย ลิมิเต็ดฯ นั้น
จะทำให้การดริฟท์ยากขึ้น เนื่องจากเฟืองท้าย ลิมิเต็ดฯจะทำให้ล้อทั้ง 2
ข้าง ปั่นออกมาพร้อมๆกัน ช่วยให้รถนั้นนิ่งกว่าในขณะการดริฟท์
เมื่อเทียบกับเฟืองท้ายแบบธรรมดา เพราะเฟืองท้ายแบบธรรมดา
ล้อจะหมุนแค่ข้างเดียวและลากล้ออีกข้างไปด้วย ซึ่งทำให้เสียกำลังไป
เทคนิคต่างๆที่ใช้ในการดริฟท์
Kansei Drift เทคนิคนี้จะใช้เมื่อการแข่งความเร็วกัน
ขณะที่เข้าโค้งมาด้วยความเร็ว
คนขับจะยกคันเร่งขึ้นในขณะที่ค่อยๆเลี้ยวเข้าโค้งเพื่อให้เกิดอาการท้ายกวดอย่างนุ่มนวล
และจากนั้น ก็คุมการดริฟท์โดยใช้ พวงมาลัย เบรก และ คันเร่ง
Braking Drift ทำโดยการเบรคก่อนเริ่มเข้าโค้ง
เบรคจนรถเริ่มสูญเสียการยึดเกาะและจากนั้นก็คุมรถผ่านพวงมาลัยและการคุมคันเร่ง
Faint Drift คือการดริฟท์โดยอาศัยแรงเหวี่ยงของตัวรถ
Clutch Kick เป็นการใช้ครัชเมื่อเข้าถึงไลน์ดริฟท์
หรือขณะ เริ่มดริฟท์
เป็นการเบิ้ลครัชเพื่อเรียกกำลังเมื่อแรงเริ่มตกหรือเข้าด้วยความเร็วต่ำ
Shift Lock เป็นการลดเกียร์ต่ำลงขณะเข้าไลน์ดริฟท์
เพื่อให้ล้อหลังเกิดแรงหนีแรงเสียดทานขึ้นมาทำให้ท้ายกวาด
Side Brake Drift เป็นเทคนิคขั้นต้นเลยของการดริฟท์
คือการใช้เบรคมือเพื่อให้ล้อหลังสูญเสียการยึดเกาะโดยทำควบคู่ไปกับการคุมคันเร่งและพวงมาลัย
Dirt Drop Drift คือการใช้ล้อหลังให้ออกไปนอกแทรค
ที่จะลื่นกว่าถนนบนแทรค เพื่อล้อหลังเกิดการหมุนฟรีได้ง่ายขึ้น
เหมาะกับรถที่แรงม้าน้อย
Choku Dori เป็นการใช้เบรคมือในทางตรงเป็นระยะทางยาว
ก่อนเข้าดริฟท์เพื่อที่จะใช้มุมดริฟท์ที่กว้างขึ้น
เป็นวิธีที่ใช้ในการดริฟท์ความเร็วสูง
Power Over เป็นการใช้คันเร่งส่งเมื่อเข้าโค้งให้ท้ายกวาดออก
และใช้คันเร่งส่งตลอดโค้งเพื่อให้ล้อหลังสไลด์ออกตลอดโค้ง วิธีนี้รถต้องมีแรงม้ามาก
Manji เป็นการสะบัดรถเพื่อดริฟท์ทางตรง ท้ายจะปัด
ซ้าย-ขวา ซ้าย-ขวา ในทางตรง เรียกอีกอย่างว่า Yaw-Drfiting
** คำเตือน อุบัติเหตุ สามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
ควร ขับรถไม่ประมาท จะดีที่สุดครับ ** ด้วยความเป็นห่วง .... ^^
นำมาฝากวิธีการทำสีมอเตอร์ไซค์เอง ด้วยสีกระป๋อง ! 
